Après la pluie / Po deszczu

Le temps semblait s’arrêter cette matinée-là, dans ce jardin-là, vide et silencieux après la pluie printanière… Tout apparaissait comme un songe, ces fleurs et ces arbres, si calmes et si beaux…  Être là-bas, vivre ces instants, fermer les yeux et entendre le silence, toucher les pétales de roses, sentir ces perles de pluie déposées comme un baiser délicat au réveil, voir ce rayon de lumière inattendu…  C’est cela, la vie, ce miracle ordinaire, cette terre qui sent si bon après la pluie… C’est le temps des rêves nés dans ce silence profond… (Paris, le 27 septembre 2019)

Czas zdawał się zatrzymać tamtego ranka, w tamtym ogrodzie, pustym i cichym po wiosennym deszczu ... Wszystko snem się  jawiło, te kwiaty i drzewa, tak piękne i spokojne ... Być tam, przeżywać te chwile, zamknąć oczy i usłyszeć ciszę, dotknąć płatków róż, poczuć te perły deszczu złożone niczym delikatny pocałunek po przebudzeniu, zobaczyć ten promień światła nieoczekiwany ... Bo to jest życie, ten cud zwyczajny, ta ziemia co tak pięknie po deszczu pachnie … To czas marzeń w tej ciszy głębokiej zrodzonych... (Paryż, 27 września 2019)